Oruç, Rabbimin izni olmadan harama da helale de dokunamam demenin adıdır.
Öyle bir ay ki Ramazan, dinini tam yaşamayan insanları bile huşuya davet ediyor. Asıl zorken bünyeye, bu aya sevinen kimse tutmaktanda erinmiyor.
Size birşey anlatacağım.
Ramazanın bir önceki günü namaz kılmayan ve tüm çabalarıma rağmen tesettüre girmeyen bir arkadaşımla yolda yürüyordum. “Bu ay tüm namazları kılacağım, ya öyle güzel ki, böyle herkes dışarda sahur teravih öyle güzel ki” dedi. Ve bunları söylerken O’na dönüp baktım ki, yüzünde hoşnut bir tebessüm, gözlerinde heyecanlı bir ışık vardı.
O zaman anladım ki bu ay sadece bir ay değil. Ya da sadece dindar olan insanları sevindirici bir emir değil.
Ve tekrar derince düşündüm ki; bu ayda ki insanların büründüğü hal, yani şehrin tabiatı özlediğimiz ve hasret çektiğimiz yaşam halinin ta kendisi. Koşturmacalı fakat bir o kadar da huzurlu. Sokağa rahatça çıkabilecek kadar müslümani bir kalabalık ki cömert ve yardımsever samimiyet dahilinde. Tevazuyla oturup kaldıracak 30 günde arındıracak, helal daireye vuslat çektircek tebessümü teneffüs ettirecek imani bir ortam aslında Ramazan.
Kocaman bir şehrin ramazan şehrine bürünmesi…
Kocaman bir elhamdülillah diyelim mi? Arzu ettiğimiz yaşam biçimine bizi sahip kılana? Elhamdulillah…
